Nadciśnienie tętnicze, inaczej choroba nadciśnieniowa jest przewlekłym schorzeniem układu krążenia, charakteryzującym się stałym lub okresowo podwyższonym ciśnieniem tętniczym krwi. Nadciśnienie tętnicze jest powszechną chorobą, szczególnie w krajach rozwiniętych. Szacuje się, że około jedna trzecia populacji osób dorosłych w Polsce dotknięte jest tym schorzeniem. Ponad 90% przypadków nadciśnienia tętniczego ma charakter pierwotny (samoistny), czyli nie stwierdza się żadnej wywołującej go choroby. Jedynie ok. 10% przypadków to nadciśnienie wtórne (przyczyną podwyższonego ciśnienia jest choroba, np. zaburzenia endokrynologiczne, zwężenia tętnic nerkowych i niektóre choroby miąższu nerek, zmiany o charakterze nowotworowym, zespół bezdechu sennego, substancje toksyczne, itp.)

Należy pamiętać, że:

Nadciśnienie tętnicze rozpoznaje się, jeśli kilkakrotnie przy różnych okazjach (np. w domu, w gabinecie lekarskim) ciśnienie skurczowe przekracza 140 mmHg i/lub ciśnienie rozkurczowe jest wyższe od 90 mmHg. Podczas skurczu serce wtłacza krew do naczyń tętniczych – ciśnienie krwi tętniczej jest wtedy wyższe, dlatego nazywa się ciśnieniem tętniczym skurczowym. Ciśnieniem rozkurczowym nazywamy ciśnienie krwi obecne w naczyniach pomiędzy uderzeniami serca w czasie chwilowego spoczynku mięśnia sercowego. Obecnie w Polsce obowiązuje klasyfikacja nadciśnienia tętniczego zaproponowana przez Europejskie Towarzystwo Nadciśnienia Tętniczego (ESC) i Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne (ESC), która obejmuje trzy stopnie ciężkości choroby w zależności od zmierzonych wartości ciśnienia (tabela poniżej).

Podstawowe objawy:

Nadciśnienie tętnicze, zwłaszcza u osób młodych na ogół przebiega bezobjawowo! Mogą jednak wystąpić tzw. objawy niespecyficzne, m.in. bóle głowy, uczucie ucisku w okolicy skroni lub potylicy, zawroty głowy, szumy w uszach, zwiększona męczliwość, zaburzenia snu.

Motywacja do leczenia:

Celem leczenia nadciśnienia tętniczego jest osiągnięcie prawidłowych wartości ciśnienia oraz zmniejszenie ryzyka sercowo-naczyniowego. W tym celu stosuje się modyfikację stylu życia (tzw. postępowanie niefarmakologiczne) oraz terapię lekami przeciwnadciśnieniowymi. O ich wyborze zdecyduje lekarz. Nieleczone, bądź źle kontrolowane nadciśnienie, może być przyczyną wystąpienia szeregu powikłań: niewydolności serca, przewlekłej niewydolności nerek, udaru mózgu, zawału serca.

Nadciśnienie tętnicze nie jest chorobą, którą da się wyleczyć, ale dobrze kontrolowane znacznie minimalizuje pojawienie się powyżej wymienionych powikłań. Ważne, aby pamiętać o codziennym przyjmowaniu zalecanych przez lekarza leków, nawet w przypadku ustabilizowania wartości ciśnienia tętniczego. Ponadto należy wyeliminować palenie tytoniu, alkohol, obniżyć zbyt wysoką masę ciała poprzez regularną aktywność fizyczną oraz dietę, która polega na ograniczeniu spożycia  tłuszczy zwierzęcych, soli kuchennej i cukrów prostych.

Jeżeli jest w grupie ryzyka rozwoju nadciśnienia tętniczego, zauważyłeś u siebie podwyższone wartości ciśnienia lub niepokojące objawy – nie zwlekaj, zgłoś się do swojego lekarza. Pamiętaj, nadciśnienie tętnicze początkowo nie daje żadnych objawów, ale jeśli jest obecne powinno być leczone, aby uniknąć rozwoju groźnych powikłań.